Reset & Go
Leuven, 24 maart 2020
Een uitzonderlijke column van Jan Hautekiet in het lentenummer van onze huiskrant, eerste editie van de 30ste jaargang in een uitzonderlijk jaar.
Kent u dat? De computer blokkeert, het beeld bevriest, niks raakt nog aan de praat. Je hebt al op ongeveer alle toetsen gedrukt en nog komt er geen beweging in. Een beetje computerspecialist zegt je dan: als je alles geprobeerd hebt, doe dan een harde reset. De powerknop uitdrukken, even wachten en dan terug aanzetten. De powerknop is uitgedrukt, in de ‘even wachten’-fase zit de wereld vandaag. Hoe lang dat wachten nog duurt, niemand die het weet. Zal alles meteen weer naar behoren functioneren? Waarschijnlijk niet, we zullen hier en daar wel een programma opnieuw moeten installeren.
Tot zover een nuchtere techneuten-analyse van de situatie. Achter deze oververeenvoudigde vaststelling sluimert natuurlijk een realiteit die niemand had durven voorspellen, een situatie die je, als je ze in een fictiefilm zou zien, zou wegzetten als het product van een oververhitte fictieschrijver.
De impact van de crisis en het engagement dat van ons, burgers, werd gevraagd, werd de eerste dagen van de crisis met een kwinkslag, maar ook met een aanmoediging gevat in deze leuze:
Your grandparents were called to war.
You’re being called to sit on a coach.
You can do this!
Je grootouders moesten naar het front, jij moet alleen maar in de zetel blijven zitten. Je kunt het!
Vele bewoners van De Wingerd hebben nog een wereldoorlog of de uitlopers daarvan meegemaakt.
In 6 pijnlijke oorlogsjaren verloren wereldwijd meer dan 70 miljoen mensen het leven, in België meer dan 86.000. Zij waren er dan ook getuige van hoe ons Europese continent na die ravage toch terug de draad kon opnemen, en stap voor stap de machine terug op kruissnelheid kon brengen.
De vergelijking lekt langs alle kanten uiteraard: vandaag is onze infrastructuur ongeschonden, geweld komt er niet aan te pas. Maar de machteloosheid van zowel burgers als de helden – en dat zijn vandaag in eerste instantie de zorgverleners, en iedereen die werkt in sectoren die men levensnoodzakelijk noemt – is allicht wél vergelijkbaar met het gevoel van toen.
Niemand van ons heeft voor dit gezondheidsconflict gekozen, en zeker niet voor de manier waarop de druk onevenredig verdeeld is.
Voor sommigen is het even een rustige periode die ze nadien wel doorkomen, voor anderen zal het economisch hard ontwaken zijn, maar voor velen is het vandaag dagelijks geconfronteerd worden met de directe impact van wat we een paar maand geleden nog afdeden als een lokaal probleem in China.
De Belgische samenleving heeft zich in de eerste dagen van de gezondheidsmaatregelen meteen ook van haar warmste kant getoond, met verschillende acties om de dankbaarheid tegenover de zorgwerkers te uiten.
Dat stak de eerste dagen schril af tegen de partijpolitieke maneuvers die in de eerste dagen van de crisis een rem zetten op de huidige regering met volmachten.
Het proces van die maneuvers moet hier en nu niet gemaakt worden; er zijn andere prioriteiten, maar als iedereen straks terug in de spiegel kijkt, moet het gezond verstand – waar onze virologen zo sterk de nadruk op leggen – het kompas zijn om het straks beter te doen.
De Wingerd heeft vanaf dag 1 daadkracht, empathie en weerbaarheid getoond.
Het omkaderend personeel heeft meteen de juiste beslissingen genomen, binnen de filosofie van De Wingerd – de organisatie past zich aan aan de bewoners, niet omgekeerd.
De zorgwerkers hebben koelbloedig de nodige voorzorgsmaatregelen genomen en hebben de dienst op een andere manier, maar met de grootste zorg voor de gezondheid van de bewoners, verzekerd.
De fabrikanten van loftrompetten zullen overuren moeten draaien om dat op muziek te zetten.
De bewoners hebben zo goed als hun conditie het toeliet blijk gegeven van vertrouwen en respect voor het zorgpersoneel, dagelijks hun directe aanspreekpunt.
Voor de familie is het grootste ongemak het gebrek aan contact met de bewoners.
Gelukkig bieden moderne communicatiemiddelen toch enig soelaas. Ze zijn dan toch voor iéts goed, die tablets en pc’s, zullen de digitale sceptici zeggen.
En zo zijn we terug in de computertaal: de reset hebben we gehad, even geduld, de go komt eraan.
Jan Hautekiet
—
Column verschenen in Nr 1 van jaargang 2020. Eindredactie: P. Coosemans | S. Paemelaere
Reageren op de inhoud via: redactie@wingerd.info | Sponsor de uitgave van deze krant: lut.vanaerschot@wingerd.info
Steun deze krant en sluit een jaarabonnement [ € 15 ] of een steunabonnement [ € 50 ] af door storting op rekening van Woonzorgnet-Dijleland vzw, met vermelding “huiskrant Wingerd”: IBAN: BE69 7343 5622 0078 BIC: KREDBEBB