Eigenzinnige Wingerd-cultuur overtuigt

David Buysschaert (foto, midden) startte begin augustus als zorgcoördinator voor woningen 5 tot 8. Hij volgt er Nansie Daems op die het team van UPC Kortenberg gaat versterken. Het gebeurt gelukkig niet zo vaak dat we een geweldige teamcoach uitwuiven en een vervanger moeten zoeken. Wanneer het dan toch zover komt, laten we u graag kennismaken met die nieuwe collega.

Dit interview verschijnt in het herfstnummer van de huiskrant.

Kan je iets meer vertellen over jezelf en hoe je in Leuven terecht bent gekomen?

Ik ben nu 42 jaar en uit het Kortrijkse afkomstig. Daar studeerde ik ook en ben via wat professionele omzwervingen in deze provincie beland. Zoals zovelen volgde ik de liefde van mijn leven naar Tielt-Winge. Mijn partner baat daar met succes een traiteurzaak uit en ik was er de voorbije jaren in een woonzorgcentrum aan de slag als hoofdverpleegkundige.

Ondanks sensibiliseringscampagnes om meer jongeren naar zorgjobs toe te leiden, lijken zorg- en verpleegkunde vandaag nog altijd heel erg vrouwelijke beroepen. Wat bracht jou er als tiener toe om iets in die richting te gaan studeren?

Meer dan 20 jaar geleden waren er nauwelijks mannen in de opleiding. Vanuit een A2-richting in het secundair, ‘opvoeder in de bijzondere jeugdzorg’, volgde ik een aantal vriendinnen die aan de hogeschool in Kortrijk verpleegkunde gingen studeren. Zelf koos ik voor de specialisatie ‘geriatrie’, wat maar weinig medestudenten deden omdat die optie alleen op de campus in Roeselare aangeboden werd.

Maar het was echt een heel bewuste keuze, want ouderenzorg boeide mij heel erg en ik ging altijd op zoek naar de interessantste stageplaatsen. Zo kwam ik in Oostende bij Prof. dr. Baeyens terecht, waar men toen al rond het maaltijdgebeuren aan het pionieren was. Hoewel het daar louter een ziekenhuisomgeving was, introduceerde men er toen toch al een soort leefgroepwerking waar maaltijden niet meer individueel gebruikt werden op de kamer, maar wel samen aan tafel zoals thuis.

Wat zette je ertoe aan om de overstap te maken?

Eigenlijk liep dat toevallig, door het lezen van een vacature op de website. Dankzij een kennismaking met kine-collega Jo De Clercq, tijdens een bijscholing, raakte ik geboeid door de zorgvisie. Door een proefschrift voor de bijkomende opleiding die ik ook nu nog volg (master in de gerontologie aan de VUB) kwam ik echt in contact met De Wingerd. De pioniersrol die hier opgenomen wordt in de zorg voor en de ondersteuning van mensen met dementie intrigeerde mij heel erg. De CRA werking per woning, de mogelijkheden om te professionaliseren en de uitdagingen rond het kleinschalig genormaliseerd wonen spraken mij meteen aan.

Als een werkgever mensen wil aantrekken en je hebt zelf de ambitie om steeds betere zorg te geven, dan is de keuze soms snel gemaakt. Tijdens een inloopdag viel mij in de woningen de rust op, waar bewoners met dementie op de meest creatieve wijze een zinvolle dagbesteding aangeboden kregen. De manier waarop de medewerkers in die woning de mensen omringden ontroerde mij. Dat maakte er een heel bewuste en heel positieve keuze van en dus besliste ik om de sprong te wagen.

Waar kunnen we het nog beter doen als het over wonen – leven – zorgen gaat?

De sfeer en de verwelkoming door de collega’s, zowel in mijn eigen team als bij de andere zorgcoördinatoren, is hier opmerkelijk hartelijk. De eerste week viel het mij ook op hoe respectvol er omgegaan wordt met zowel bewoners als familie, door medewerkers en door vrijwilligers. Dat charmeerde mij tijdens die eerste dagen enorm en nu nog altijd trouwens.

De visie op leiding geven vertrekt hier vanuit een positief mensbeeld, autonomie geven en mensen laten groeien in hun job en in het nemen van individuele verantwoordelijkheid. Dat viel mij onmiddellijk op tijdens het sollicitatiegesprek en tijdens die inloopdag. Kansen geven, talenten stimuleren en ze blijven ontwikkelen is nodig om ervoor te zorgen dat iedereen zijn job graag blijft doen en kan volhouden als het eens wat moeilijker gaat zoals in de coronaperiode. Dat sluit helemaal aan bij hoe ik persoonlijk de rol van teamcoach zie en een paar maanden nadat ik de overstap maakte, ben ik helemaal overtuigd van die Wingerd-cultuur.

Succes met je nieuwe job, David!